// Կարգերը
| Ցեղակրօն |
| Հայրենասիրություն |
| Պատմություն |
| Մշակույթ |
| Քաղաքականություն |
| Իրավունք |
| «ԷՈՒԹՅՈՒՆ» |
| Հատուկ |
| Գարեգին ՆԺԴԵՀ |
| Հայկ ԱՍԱՏՐՅԱՆ |
| Հեքիաթներ |
Հարցում
Գնահատեք կայքը
1. Գերազանց
2. Լավ
3. Վատ
4. Վատ չէ
5. Բավարար
Պատասխանների թիվը: 67
Տեսադարան
Մուտք
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
Դեռ չենք հայտարարել
Կայքի հիմնը
Նկարներ
//argisdi.am/_ph/4/1/667008649.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/723138871.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/870177155.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/349405074.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/924196412.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/543130587.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/111556559.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/742047533.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/578546426.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/537422978.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/288242149.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/254098002.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/33245533.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/545760933.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/991075115.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/977894391.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/934101714.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/602342501.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/257753878.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/563838131.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/466411581.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/666319651.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/910490125.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/309584953.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/316095353.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/802039282.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/21822510.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/781898968.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/612917864.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/797577885.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/590499099.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/175894199.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/524725686.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/540026812.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/133120480.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/737820163.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/516828265.jpg
Թարմացումներ
<Նոր հոդվածներ
Գրադարան
Ձայնադարան
| Գլխավոր Հոդվածներ ◄| Պատմություն |
| Կարգում: 88 Ցուցադրված է: 1-10 |
Էջեր: 1 2 3 ... 8 9 » |
Դասավորել ըստ: Ամսաթվի · Անվանման · Վարկանիշի · Մեկնաբանությունների · Դիտումների
 ԱՌԱՋԻՆ ԲՌՆԱԿԱԼՆ ՈՒ ՀԱՅՈՑ ԵՐԿՐԻ ԶՈՐՔԵՐԸ Ք. ա. III հազարամյակում Միջագետք էին ներթափանցել սեմական ցեղեր: Շումերական Քիշ քաղաքում իշխանությունը զավթում է սեմական ծագում ունեցող Սարգոնը: Այդ ժամանակաշրջանում ողջ Շումերն իր իշխանության ներքո էր միավորել Ուրուկի III դինաստիայի արքա Լուգալզիգեսին: Հալածվելով ու փախուստի մատնվելով Լուգալզիգեսից` Սարգոնը հաստատվում է մինչ այդ աննշան Աքադ քաղաքում (Շումերից հյուսիս), վերափոխում զորքը և պատերազմ սկսում շումերական քաղաքների դեմ: Սարգոն Ա Աքադացին (Ք.ա. 2316-2261թթ.), տալով 34 ճակատամարտ, նվաճում է Շումերն ու կենտրոնական Միջագետքը` ստեղծելով պատմությանը հայտնի առաջին բռնապետությունը: | |
 ՄԻՀՐ-ԱՐՏԱՎԱԶԴ Հայոց պատմության մեջ կան դեմքեր, որոնց կերպարը թերի է լուսաբանվել պատմագրության մեջ, և արդյունքում նրանց հայրենանվեր գործունեությունը արժանի գնահատական չի ստացել: Այդպիսին է հայ բանահյուսության (առասպելի, վիպերգերի) խորհրդավոր հերոս դարձած հայոց արքա Արտաշես Ա-ի ավագ որդի Արտավազդ Ա-ն՝ գահակալած մ.թ.ա. 160-115թթ.: Արտավազդի գործունեությունը ծավալվեց այն ժամանակ, երբ Մուրացյան (մարաց) օտարացեղ տոհմը հաստատվել էր Այրարատ աշխարհում դեռևս Հայկազյան Տիգրանի օրոք, ով ճակատամարտում սպանելով մարաց Աժդահակին, գերեվարեց նրա տոհմը և բնակեցրեց Մասիս լեռան ճեղքվածքի մոտ: Ողջ այդ ժամանակ Մուրացյան տոհմը հասցրել էր հզորանալ այն աստիճան, որ տեր ու տնօրինություն էր անում երկրի տնտեսապես զարգացած գլխավոր ճանապարհի մի մասն ու Նախճավանը ընդգրկող արքունի կալվածքներին ու մայրաքաղաքներին (Երվանդակերտ, Արտաշատ) հարևան շրջանում (խոսակցականում այս տարածքը Մարաստան էր կոչվում):
Պատմություն |
Դիտումներ: 3088 |
Հեղինակ: Վարդան Լալայան |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 11-Հնս-2012
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Ի՞ՆՉ ՄՇԱԿՈՒՅԹ ԵՆՔ ԿՐՈՒՄ ԱՅՍՕՐ ԱՐԾՐՈՒՆ ՊԵՊԱՆՅԱՆ Օրերս ելույթ ունեցա ուսանողների առջև` «Երիտասարդությունը որպես հայ մշակույթի կրող և պահապան» թեմայով: Զարմանքով նկատեցի, որ մեր ժողովրդի ստեղծած պատմական մշակույթի, համաշխարհային քաղաքակրթության մեջ նրա ունեցած դերի մասին իմ բերած տվյալները գրեթե հարյուր տոկոսով նորություն են լսարանի համար: Եվ այդ փաստը հարկադրեց ինձ ելույթս հրապարակայնացնել: 8000-ամյա արիստոկրատիա Պատասխանելու համար այն հարցին, թե որ չափով ենք մենք կրում և պահպանում հայ ժողովրդի ստեղծած մշակույթը` նախևառաջ հարկավոր է պարզել, թե ինչ մշակույթ է ստեղծել հայությունը և ով է ընդհանրապես հայը: Հնարավոր է, չէ՞, որ պարզվի, թե մեր մշակույթը հենց այն կիսալյումպենականությունն է, որը հրամցվում է հայկական եթերից, առկա է փողոցներում, և որով ներծծված են իշխանական պալատների միջանցքները: Այդ դեպքում մենք կարող ենք հայտարարել, թե կրում և ժրաջանորեն պահպանում ենք մեր սեփական մշակույթը:
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 3209 |
Հեղինակ: Արծրուն Պեպանյան |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 12-Ապրլ-2012
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Ո՞րն է Հայ Ցեղի հարատևության գաղտնիքը Անժելա Տերյան Այս հարցը շատ հաճախ են տալիս հայ գրողները, բանաստեղծները, պատմաբանները և յուրաքանչյուր հայ մարդ, ով քիչ թե շատ ծանոթ է իր ժողովրդի պատմությանը: Իսկապես ինչի՞ շնորհիվ է, որ մարդկության պատմության արշալույսից մինչև մեր օրերը գոյություն ունի հայ ցեղը: Եթե հաշվի առնենք այն ծանր փորձությունները, որոնք վիճակվել են հային ու Հայաստանին, իրոք զարմանալ կարելի է, որ հայը գոյատևել է հազարամյակներ շարունակ և չի անհետացել կամ լիովին չի ձուլվել այլ ազգերի: Հարցի պատասխանը ստանալու համար հայացք նետենք Առաջավոր Ասիայի հնագույն քարտեզներին ու պատմությանը: Աշխարհի հնագույն քարտեզը մ.թ.ա. III հազարամյակի կեսով թվագրվող շումեր-աքադական քարտեզն է՝ գծագրված աղյուսի վրա: Այնտեղ պատկերված են լեռներ, Տիգրիս ու Եփրատ գետերը և դրանց ակունքների շրջանը, այն է՝ Հայկական լեռնաշխարհը, շրջակա տարածքները և Միջագետքը:
Պատմություն |
Դիտումներ: 2336 |
Հեղինակ: Անժելա Տերյան |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 07-Հկտ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Վայոց Ձոր տեղանվան դիցաբանական ծագումը Ըստ Շիրակացու «Աշխարհացոյցի» ՎԱՅՈՑ ՁՈՐԸ պատմական Հայաստանի հյուսիս-արևելյան խոշոր մարզ հանդիսացող Սյունիքի տասներկու գավառներից մեկն է: ՍԵՐԳԵՅ ՈՒՄԱՌՅԱՆ ՎԱՅՈՑ ՁՈՐ Գավառանվան մասին ամենահին հիշատակությունը վերաբերում է V դարի հայ պատմիչներին, Եղիշե. «սուրբ Հովսեփ Վայոց ձորից, Հողոցիմք գյուղից», Խորենացի. «Հովսեփ քահանայապետն Վայոց ձորի Հողոցիմ գյուղից»։ «Աշխարհացոյց»-ում գավառանունը Վայու Ձnր է։ Գավառանվան ծագման մասին առաջինը խոսել է Կիրակոս Գանձակեցին։ Հայտնի է, որ 735 թվականին Վայոց ձորի երկրաշարժի ժամանակ կործանվել է նրա մայրաքաղաք Մոզն, իր տաս հազար բնակիչներով։ Այս է նկատի ունեցել պատմիչը, որ գրել է. «Եւ ահա խաւար ի վերուստ քառասուն շարժեցաւ վայրն, և խորասոյզ եղեալ ընկղմեցան կենդանւոյն ոգիք իբրև տասն հազար։ Վասն այնօրիկ Վայոց ձոր անուա նեցաւ մինչև ցայսօր Ժամանակի»:
Պատմություն |
Դիտումներ: 2735 |
Հեղինակ: ՍԵՐԳԵՅ ՈՒՄԱՌՅԱՆ |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 30-Սպտ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 About a unique peculiarity of Armenian petroglyphs Samvel M. Shahinyan
Պատմություն |
Դիտումներ: 3572 |
Հեղինակ: Samvel M. Shahinyan |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 09-Սպտ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Եգիպտոսի հայ թագուհիները Կահիրեից 300 կմ հարավ՝ Ամառնա բնակավայրի մոտ, 1887թ. պատահաբար հայտնաբերվեց Եգիպտոսի 18-րդ հարստության (մ.թ.ա. 1580-1090թթ.) արքունական դիվանը, որը մեծ նշանակություն ունեցավ ոչ միայն Եգիպտոսի, այլև Առաջավոր Ասիայի շատ երկրների ու ժողովուրդների պատմության ուսումնասիրության համար: Եգիպտական արքունիքի հայտնաբերված դիվանը կազմված էր մոտ 300 կավե տախտակներից և բովանդակում էր փարավոններ Ամենհոտեպ 3-րդի (1455-1419) և Ամենհոտեպ 4-րդի (1419-1400) դիվանագիտական նամակագրությունը Խուրրի-Միտանիի, Բաբելոնի, Ասորեստանի, Խաթթիի և այլ երկրների միապետների հետ: Ուսումնասիրությունները պարզել են, որ մ.թ.ա. 18-րդ դարից սկսած Խուրրի-Միտանի պետությունը կարևոր դեր է խաղացել Առաջավոր Ասիայի քաղաքական ու տնտեսական կյանքում: Այն առևտրական կարևոր հանգուցակետ էր հարևան երկրների համար: Իր հզորության ժամանակ Խուրրի-Միտանիի արքաները իշխում էին Սիրիա-Պաղեստինին, որով սահմանակից էին դարձել հզոր Եգիպտոսին: Եգիպտոսը ևս ցանկանում էր տեր դառնալ կարևոր ռազմավարական նշանակություն ունեցող Սիրիա-Պաղեստին երկրամասին: Սկսվում են փոխադարձ ռազմական արշավանքներ: Եգիպտական փարավոնները իրենց արձանագրություններոմ պարծենկոտությամբ նշում են, որ արշավել են Խուրրի (նաեւ Նահարինա, Նաիրի) երկրի վրա, ավերել են, այրել ու մեծ ավարով վերադարձել: Սակայն շատ հաճախ կրկնվող այս արշավանքները ցույց են տալիս, որ հաջողությունը միշտ չէ, որ ուղեկցել է եգիպտացիներին, այլապես այդքան հաճախ չէին կազմակերպվի արշավանքներ դեպի Հայկական լեռնաշխարհ:
Պատմություն |
Դիտումներ: 3041 |
Հեղինակ: Անժելա Տերյան |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 30-Հնս-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Mitani /Hurri – Mitani/: Ancient Armenian State In the 14th -15th centuries BC the chieftains (kings) and nobles of the Hurri-Armenian tribe of Mitani (Mittani,Mitanni) living in the south of the Armenian Highland between Lake Van and the Zagros mountains could consolidate a number of the Hurri-Armenian tribes small and middle state formations and establish the State of Mitani which was the first Armenian powerful state in the Armenian Highland. The kings of Mitani struggled successfully against the two powerful states of the ancient world Egypt and the Hittite kingdom and established a powerful state, the boundaries of which stretched from the eastern shores of the Mediterranean Sea and Cilicia to Ashur, Nineveh, Arrapkha (Kerkuk),the Zagros and in the north-east – to the Caucasian foothills. The powerful Mitani had a central position in western Asia. Mitani had taken under its control all the trade routs binding the eastern offshore regions of the Mediterranean Sea with Mesopotamia, Zagros and Pontus. Mitani controlled the region of the sources of the Tigris and the Euphrates rivers as well as rich and blossoming cities of North Syria which were populated mainly by the Hurrians and became rich mainly due to Hurries.
Պատմություն |
Դիտումներ: 1795 |
Հեղինակ: Angela Teryan |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 29-Հնս-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԵՂԵՌՆԸՀԱՅԱՍՏԱՆ - ԱՐԻԱԿԱՆ ՆԱԽԱԴԻՐՔ ԱՌԱՋԱՒՈՐ ԱՍԻԱՅՈՒՄ Ա. ԴԱՏ ԵՒ ՃԱԿԱՏԱԳԻՐ (ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ԱԿՆԱՐԿ) Սույն աշխատությունն առաջին անգամ լույս է տեսել 1942թ. Սոֆիայում, որից էլ կատարված է վերատպությունը: Աշխատության Բ հատորը երբեւէ լույս չի տեսել, եւ նրա ճակատագիրը մեզ անհայտ է: Խմբ. Ամբողջ մի գրականութիւն կայ բովանդակ մարդկութեան պատմութեան մէջ ծաւալով ամենամեծ, խորքով ամենազարհուրելի այս եղեռնագործութեան մասին: Քառորդ դար է անցել աշխարհաժխոր այդ դէպքից, բայց հայ յիշողութիւնը, մտածումը դեռ նրանով են կլանուած: Տասնեակներով հատորներ են յօրինել հայ գրողները, պատմագիրները, իսկ հայ մամուլը շարունակում է նորանոր դրուագներ արձանագրել: Եւրոպացիներից Լեպսիուսը Գերմանիայում, Լորդ Բրայսն Անգլիայում, Ժագ դը Մորգանը Ֆրանսիայում եւ ուրիշ շատերը նոյն այդ երկրներում, Զուիցերիայում, Իտալիայում, Սկանդինաւիայում թէ Ամերիկայում գրի են առել անօրինակ նախճիրի այլ եւ այլ դրուագներ: Բայց դրանք տուել են այն, ինչ հնարաւոր է վերարտադրել անպատմելիօրէն սարսափելի մարդկային երեւակայութիւնը տանջող եւ անմեկնաբանելիօրէն մղձաւանջային մի երազի փշրանքներից: Հայկական աղէտն սպասում է հանճարաւոր իր դիւցազնեղերգուին: Օրուայ հայը դեռ հոգեկան կարողութիւն չունի ծնել նմանին. նա շա՛տ է մօտ արիւնոտ դէպքին, դեռ լալիս է իր զոհերի վրայ: Բեկորային են նաեւ եւրոպացի գրագէտների գեղարուեստական վերարտադրումի փորձերը` «Տրապիզոնցի Անթառամը», «Մուսա Լերան Քառասուն օրերը» եւ նման գրուածքները շօշափում են միայն մասնակի դէպքերը: Պատմական նիւթը լիագումարօրէն ուսումնասիրուած չէ դեռ. իր ծաւալով ու մանաւանդ ներքին բնոյթով դա նաեւ անսպառ է: Երկու միլիոն մարդիկ են ոչնչացել հոգեկան եւ մարմնական տանջանքներով: Նրանցից իւրաքանչիւրին վիճակուել է առանձին մի ողբերգութիւն չարչարանքի հազարաւոր ձեւեր, հոգեկան անյոյս խռովքներ: Նրանք բոլորը քաջարի մի ցեղի զաւակներն էին, որոնք, սակայն, խաբուած` դահիճներից եւ դաւադրուած` աշխարհից, մատնուեցին կրաւորական նահատակութեան ճակատագրին: Կրօնապէս անհունօրէն խորազգաց եւ պատուախնդիր մարդիկ` նրանք տեսան իրանց սրբավայրերի կործանումը, իրանց սրբութիւնների պղծումը: Կենսազգացութեամբ յաւիտենապաշտ` նրանք մեռան` ապրելով իրանց ցեղի վախճանի սարսուռները: Բարոյապէս ամենաբարձր չափով զգայուն` նրանց վիճակուեց կրել ազգային իրանց պատուի անարգումը` ամենասպանիչ վիրաւորանքների, նողկալի պղծագործութիւնների անհաւատալիօրէն հրիշաւոր ձեւերով: Օտար մի ականատես (սիրիացի քրիստոնեայ մի բժիշկ) վկայում է. «Յիսուսը պիտի հրաժարուէր իր առաքելութիւնից, եթէ նա ապրելիս լինէր այն բոլորը, ինչ մահից առաջ վիճակուեց ամէն մի հայի»: Ամերիկացի կրօնական մի գործիչ (Վիքըրի) աւելացնում է. «Նման պարագաներում, ամերիկացիները հաւանաբար կրօնափոխ դառնային»: Բայց հայերը մեռան` հաւատարիմ իրանց ազգային թէ կրօնական ուխտին, մեռան որպէս քրիստոնէական գաղափարի առաքեալներ: Կրաւորական նահատակութիւն, բայցեւ ի՛նչ կամք, ի՛նչ հերոսական, գերմարդկային ի՛նչ մաքառումներ, ի՛նչ տագնապներ: | |
|
Армения: Колыбель Сотворения и Цивилизации После труда <Культ бога Ар в Армении> была написана новая книга ‐ <Армения: Колыбель Сотворения и Цивилизации> /на армянском/, где снова затрагиваются вопросы касающиеся культа Бога‐творца АР‐АРА. Она была опубликована в 2002 г. и переопубликована в 2011 г. /241 страниц/. Книга имеет список использованной литературы на армянском, русском и английском языках. Предлагаю прочесть Резюме этой книги. Армения–один из древнейших центров цивилизации. Многовековые следы материальной культуры, мифологические сказания, легенды, географические и личные имена свидетельствуют о том, что армяне–коренные жители Армянского нагорья и проживают здесь с древнейших времен. Греческая историография выдвигала свою версию о происхождении армян. Греческие летописцы (Геродот, Ксенофонт, Страбон) относят армян к фрако‐фригийскому происхождению, исходя из их общих обычаев, форм покроя одежды, видов использованного оружия, также сказания о фесалийском аргонавте Арменосе.
Պատմություն |
Դիտումներ: 2470 |
Հեղինակ: Анжела Терьян |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 24-Հնս-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |