// Կարգերը
| Ցեղակրօն |
| Հայրենասիրություն |
| Պատմություն |
| Մշակույթ |
| Քաղաքականություն |
| Իրավունք |
| «ԷՈՒԹՅՈՒՆ» |
| Հատուկ |
| Գարեգին ՆԺԴԵՀ |
| Հայկ ԱՍԱՏՐՅԱՆ |
| Հեքիաթներ |
Հարցում
Գնահատեք կայքը
1. Գերազանց
2. Լավ
3. Վատ
4. Վատ չէ
5. Բավարար
Պատասխանների թիվը: 67
Տեսադարան
Մուտք
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
Դեռ չենք հայտարարել
Կայքի հիմնը
Նկարներ
//argisdi.am/_ph/4/1/667008649.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/723138871.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/870177155.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/349405074.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/924196412.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/543130587.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/111556559.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/742047533.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/578546426.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/537422978.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/288242149.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/254098002.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/33245533.jpg//argisdi.am/_ph/7/1/545760933.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/991075115.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/977894391.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/934101714.jpg//argisdi.am/_ph/2/1/602342501.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/257753878.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/563838131.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/466411581.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/666319651.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/910490125.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/309584953.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/316095353.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/802039282.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/21822510.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/781898968.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/612917864.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/797577885.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/590499099.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/175894199.jpg//argisdi.am/_ph/4/1/524725686.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/540026812.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/133120480.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/737820163.jpg//argisdi.am/_ph/5/1/516828265.jpg
Թարմացումներ
<Նոր հոդվածներ
Գրադարան
Ձայնադարան
| Գլխավոր Հոդվածներ ◄| Հայրենասիրություն |
| Կարգում: 50 Ցուցադրված է: 11-20 |
Էջեր: « 1 2 3 4 5 » |
Դասավորել ըստ: Ամսաթվի · Անվանման · Վարկանիշի · Մեկնաբանությունների · Դիտումների
 «Մեր հայրենիքը մենք պիտի պաշտպանենք»Մեր հայրենիքը մեզնից դատարկվեց Բայց ոչ մի վայրկյան, ոչ մի ակնթարթ Մենք չենք դատարկվել մեր հայրենիքից Մենք սպանվեցինք մեր հայրենիքում, Բայց հայրենիքը մեր մեջ չսպանվեց… Պ.Սեւակ Այս գիշեր մի հրաշք եղավ իմ կյանքում… Ձնաբուքը խուլ հորզոններից զարկվում էր դեմքիս, ծեծում էր կուրծքս, ներխուժում խրամատի մեջ, սուրում, ոռնում, դուրս պրծնում, փաղչում, վազում հեռուներ, դարձյալ հետ վերադառնում մոլեգնած…Խլացնում են ինձ գայլերն ու բորենիներն իրենց աղիողորմ ոռնոցներով խառնված թշնամու զազրելի հռհռոցներին: Իսկ ձյունոտ գիշերը դանդաղ պարուրում է ինձ, ձյունամրրիկը կամաց-կամաց ինձ տանում հեռու… Ու հանկարծ կատարվում է անսպասելին`հրաշքը, տեսիլք ու հայտնություն է լինում ինձ մինչ ես հենված էի իմ սառը դիդակետին… «Ահա տեսնում եմ հայրենիքս պայծառակերպված: Երևում է ինձ սիրտը նրա բացված, հոգին տեսանելի: Նախ` տեսա Հայրենիքիս ծնունդը. Աստծո դրախտներից հանկարծ մի կաթիլ դրախտ ծորաց մի ամայի հողագնդում, ապա դարձավ լուսափայլ մի կանթեղ այդ մութ ու խավար երկրի վրա: Հետո կարծես ջրհեղեղ եղավ, ապա հայրենիքն իմ իր կրծքով պաշտպանում էր մի մարդու, որից սերվեց ողջ մի ժողովուրդ, ապա հենց այդ ժողովուրդը տարածվելով ու բազմանալով հետ է գալիս ու թունավոր բաղեղի նման փաթաթվում է նրան, ճանկում, խրում իր մագիլները հողի մեջ նրա… Ահա լսում եմ աղմուկը վայրի քուշանաց, դղրդոցը բարբարոս հոների, դոփ ու դրոփն ալանաց, պարսից ապա բիրտ հունաց: Լսում եմ հռոմեական մարտակառքերի զարհուրելի կռինչը, բութ խռխռոցը պարսից մարտափղերի: Ապա սելջուկյան սրերի շառաչ, բոց ու վայնասուն, մահացու հառաչ ու սարսուռ: Մոնղոլների թունավոր կոկորդից ժանտ պոկվում են պողպատյա նետեր, խոցում, խոցոտում…Տեսնում են, թե ինչպես է սիրտը քո վերածվում անսպառ արյան ջրվեժների քարափ: Վաչկատուններն են լլկում անողոք, Լենկ-Թեմուրն անցավ` ինչպես փոթորիկ, եկան թաթարներ, եկան արաբներ մոլեգնած, խոլ, արյունարբու, ահեղ, ավելի քան անապատի քամին… արյամբ լճացած նրանց ոտնահետքերը…
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 2657 |
Հեղինակ: Սերժանտ Արշակ Հակոբյան |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 07-Հնս-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 ՀԱՅԵՐԻ ԵՐԴՈՒՄԸ ԾԻԾԵՌՆԱԿԱԲԵՐԴՈՒՄ-Երդվի՛ր, Որ մինչ նախնյացդ հողին հանձնելը, Հուշն իրենց կերոն չես թողնի հանգչի: -Երդվում եմ... -Երդվի՛ր, Որ ալ արյանդ վերջին կաթիլը, Կտաս հանց մեռոն հողիդ, երբ կանչի: -Երդվում եմ... -Երդվի՛ր, Որ մինչ հայրերիդ հողն ազատելը, Ո՛չ հանգիստ, ո՛չ քուն դու չես ճանաչի: -Երդվում եմ...
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 1313 |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 15-Մյս-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 «ՀԻՐՈՒՐ ԽԵՏԸ» ՃԻՇՏ ԵՆՔ ՀԱՍԿԱՑԵԼՇիրակը Մեծ մարդ էր, ջրի պես պարզ: Թեև ցավում էր նաև գործի համար, սակայն այլ շահ բացի ազգի շահից չուներ. միայն հայրենիք և վերջ: Շիրակն իր անձնական օրինակով ապրում էր այնպես, որ այս երկիրը կարգին երկիր դառնա: Հավատում էր դրան: Ասում էր. «Այսօր կարևորը մեր պետության հիմքերն ամրապնդելն է, և դեռ երկար ժամանակ դա առաջնային կլինի, բայց վատ պետությունն ավելի լավ է, քան կուշտ կյանքն առանց պետության»: Մենք իրար հետ երկար ենք աշխատել, սակայն ոչ վերադաս ենթակա հարաբերությամբ: Պաշտոնական հարցերը նույնպես լուծում էինք միայն ընկերական հարաբերություններով: Նա մանրամասն ու խորը վերլուծում էր հարցերը, ապա կոնկրետ վճիռ կայացնում: Որպես մասնագետ բարձր կարգի էր, գործի նկատմամբ վերին աստիճանի պատասխանատու էր, պարտաճանաչ: Թե՛ գործով, թե՛ կյանքով, թե՛… «խմելով», մենք ընկերներ էինք: Մեր կողմից շահագործման ենթակա օբյեկտները տարածված էին ամբողջ Հայաստանով: Միասին անցել ենք հայրենի սարերով, դաշտերով: Հաց ենք կտրել տարբեր մարդկանց հետ և չի եղել այնպիսի դեպք, որ մեր պահվածքից մարդիկ բորբոքվեն, մեզանից բողոքներ էլ չեն եղել: Որովհետև մաքուր էինք, շա՜տ… Այո՛, խմել ենք «հիրուր խետ», այն շատ ենք ասել ու ճիշտ ենք հասկացել: Ռեստորաններ չէինք գնում: Նա ինքն էլ հարուստ չէր, ես էլ կողմնակի գումարներ չունեի, թեև շատ էին մեր հնարավորությունները: Բավարարվում էինք եղածով, դրա համար էր գուցե, որ նա ինձ շատ էր սիրում: Ոչ մի անգամ նա մեր մտերմությունը չօգտագործեց անձնական որևէ հարց լուծելու համար: Միշտ մնաց անշահախնդիր, օրինակ` երբեք չդիմեց, թե «պրեմիա» գրի, աշխատավարձս բարձրացրու և այլն:
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 1148 |
Հեղինակ: ՌՈԼԱՆԴ ԱԴՈՆՑ, ՎԱՉԱԳԱՆ Ա. ՍԱՐԳՍՅԱՆ |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 30-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Սասունցիների գոյամարտը (1915 յուլիս 21-էն 1916 փետր. 15) Հայ գեղարվեստական, հուշագրական գրականության, ինչպես նաև հրապարակագրության մեջ Մեծ եղեռնը հիմնականում ներկայացվում է «սրի և սովի» մղձավանջային իրողություններով, և հենց այդ խորապատկերի վրա ենք սովոր և ունակ դիտարկելու, վերապրելու նախնյաց անվերապրելի տառապանքը՝ ներկայումս ավելի քան զգայելի, ուծացման զգացողությունն արմատավորող հայրենազրկության և հայերենազրկության կորուստներն ըստ ամենայնի, խորապես գիտակցելով: Մեծ եղեռնի հարուցած վնասներն անհաղթահարելի են, հետեւանքները՝ իբրև մարդու դեմ գործած ոճիր, կամազրկող, ինչո՞ւ չէ, նաև վերապրող սերունդների հետ սերտաճող՝ թե՛ Հայաստանում, և թե՛ սփյուռքում: Բայց մենք՝ իբրև հետնորդներ բնօրրանից տեղահանված տոհմիկ ժողովրդի, չպետք է մեզ միայն համարենք ժառանգորդը հայրենազուրկ, տվայտանքներում խարխափող ժողովրդի: Եվ միայն ցեղասպանվածի նկարագրով չէ, որ պետք է ապրենք... Թե՛ մինչեղեռնյան, թե՛ բուն եղեռնի օրերին հայոց մարտնչումի կորովը, ինքնապաշտպան լինելու վճռականությունը բազմաթիվ փաստեր են արձանագրել: Ուրֆայի հերոսամարտ (1915 թ. մայիս, տե՛ս Լութեր, «Ուրֆայի հերոսամարտը», Բեյրութ, 1933 թ.), «Մուսա լեռան հերոսամարտը (1915 թ-, հուլիս, տե՛ս Ա. Պուրսալյան, «Մուսա լեռան հերոսամարտը», Հալեպ, 1954 թ.), մեծանուն ֆիդայի Մեբաստացի Մուրադի «Օրագիրը» (տե՛ս «Նորք» հանդես, 1990 թ., թիվ 3, տողերիս հեղինակի աշխատասիրությամբ և նախաբանով): Մեր վերջին հարյուրամյակի պատմության մեջ այդպիսի փառավոր բազմաթիվ էջեր, անշուշտ, գրվել են, երբ, իհարկե, «ցեղն է խոսել», իսկ երբ «Ցեղն է խոսում՝ սեբաստացի մի շինական դառնում է Մուրադ, գարահիսարցի մի հյուսն՝ Անդրանիկ» (Գ. Նժդեհ): Ցեղի ոգու անկոտրում կամքի դրսևորման ապացույց է նաև սասունցու՝ իբրև բնօրրանի տոհմիկ տիրոջ, պայքարը: Ընդհանրապես Հայոց ցեղասպանության վկայարաններում սակավադեպ են պահպանվում մեր օրերի համար հույժ ոգեսնող մարտնչումի էջերի նկարագրականներ:
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 1741 |
Հեղինակ: Արթուր ԱՆԴՐԱՆԻԿՅԱՆ |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 24-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
|
Հատվածներ «Որդիների պայքարը հայրերի դեմ » աշխատությունից ՈՒր մարդիկ խոստովանում են իրենց տկարությունը , բայց չե՛ն ամաչում տկար լինելուց - հոգևոր ստրկությու՛ն է տիրում այնտեղ : Այդպիսի՛ն են մերոնք , մեր պարտվողականնե՛րը - տկար , բայց տկարությունից չամաչող : Հոգեպես կաթնեղբա՛յր , իրար նմա՛ն , որոնց մեջ կա , սակայն , ամենավտանգավո՛րը : Դա ջատագովն է թրքական կողմնորոշման : Հոգեբանորեն հասկանալի է և ա՛յդ ամոթալի երևույթը հայ մտավորականության որոշ մասի մեջ : Վա՛խը , սարսափը թշնամուց ՝ սպանու՛մ է դեպ այդ թշնամին տածած մեր ատելությունը : Պիտ ներե՛լ թրքության և մոտենալ նրան , - ասում է այդ վերջինը , - քանզի մեզ ճակատագրված է նրա անմիջական դրկի՛ցը լինել , տկար հարևա՛նը : Մտքի և հոգու ինչպիսի՜ աղքատություն : Հեռատես դիվանագետ չէ ՛ խոսողը , այլ ծանոթ պարտվողականը , որ չի՛ ամաչում ծիծաղելի դառնալ իր ողբերգանքի մեջ : Ներել նրա՛ն , որից ծեծվե՛լ ես , թքվե՛լ , անարգվե՛լ : Ներել նրա՛ն , որին քեզանից ուժե՛ղ ես զգացել և ծունկի՛ եկել նրա առջև : Ներել իր տիրո՛ջը , իր բռնակալի՛ն , իրեն հաղթողի՛ն : Ինչպիսի՜ մահացու տգիտություն և բարոյական անկում : Իսկ եթե թրքությու՛նը , հայ պարտվողական , կարիք չզգաց քո ներումի ստրկական արտահայտութան և թքեց քո՛ և քո ներումի երեսին : Իսկ եթե թրքությունն ասեց . « Սրի քաշելով հայության կեսը՝ ես արձանի ու պսակի արժանի գո՛րծ եմ կատարել իսլամի համար : Եվ եթե վաղը սուրս երկարեց քո մյուս կեսի վզին , քո ստրկական ներումը չի ՛ փրկի քեզ » : Եթե այսպե՛ս խոսեց Արևելքի մարդատիպ բորենին ... Եվ կարիք կա՞ խոսքի՝ թրքությունը ճանաչելու համար : Մի՞ թե խոսուն և հասկանալի չէ՛ նրա հայադավ լռությունը : Միջազգային բարոյակա՞ նը : Բայց այդ երբվանի՞ ց է , որ գոյություն ունի դա : Արևելքի խուժն ու ստրու՞ կը , հակաբարոյական թուրքն ու հայ պարտվողակա՞ նը հիմքը պիտի դնեն ցեղամիջյան բարոյականության : Վա՜յ և այդ բարոյականին և հայությա՛ն : | |
 « ՆԵՄԵՍԻՍ » Պաշտէ՛ դահանակէ աչքերով Աստվածուհին , ո՛վ Ժողովուրդ: Երբ բռնակալութիւնները կործանես, կործանէ այլևս զի՛նքն ալ, և դո՛ւն բարձրացիր իր պատվանդանին վրա` շուշան մը ձեռքիդ մեջ: Դանիել Վարուժան Հայոց նորագույն պատմությունը իրավամբ կարելի է որակել , որպես չիրականացված հույսերի, բաց թողնված հնարավորությունների, ցավի, տառապանքների ու ամոթանքի պատմություն : Կոտորածների, տեղահանության, անիշխանության ու նվաստանքի այդ համատարած քաոսում այնքա՛ն էլ շատ չեն անհատները, ովքեր ոգու, կամքի և գաղափարի հրաշքներ գործելով, Հայի վրայից մաքրեցին կրավորական զոհի՝ դարերով արմատավորված կերպարը, ցնցեցին աշխարհն ու ազգերին իրենց վճռականությամբ և ուղեցու՛յց դարձան գալիք սերունդների համար: Այդ քչերից մեկն է Շահան Նաթալին (Հակոբ Տեր - Հակոբյան )՝ Հայ Ցեղի վրիժառու բազուկը: Նրա պատվախնդրության, կազմակերպչական բացառիկ տաղանդի ու անմնացորդ նվիրման ծնունդն էր «Նեմեսիս»-ը՝ վրիժառուական և պատժիչ գործողությունների մի շարք, որ տարիներ շարունակ սարսափի մեջ պահեց թուրքական աշխարհը՝ ստիպելով մեր ցեղի թշնամիներին սարսուռով արտաբերել Հայ անու՛նն անգամ :
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 3826 |
Հեղինակ: Գևորգ Հովհաննիսյան |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 19-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Կրնա՞նք հաշտվիլ թուրքին հետ(Հատվածներ) Հատվածները , որ այժմ կարող եք ընթերցել այստեղ , քաղված են Զավեն Նալբանդյանի (Զարևանդ ) գրչին պատկանող «Կրնա՞նք հաշտվիլ թուրքին հետ» աշխատությունից : Այն տպագրվել է 1926 թ . - ին , ապա վերահրատարակվել 1997 թ . -ին Երևանում՝ խիստ փոքրածավալ քանակությամբ : Հիրավի դասական արժեք ներկայացնող այս գործը , որ այսօր անծանոթ է ո՛չ միայն հայ ընթերցող հասարակությանը , այլև անտեսված ու անհայտ է մնում անգամ գիտական նե՛ղ շրջանակներում , ունի գաղափարական ու գործնական անգնահատելի նշանակություն , և գրված է ասես մե՛ր օրերի համար :
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 1514 |
Հեղինակ: Զավեն Նալբանդյան /Զարևանդ/ |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 18-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Ես հարցնում եմ այնպես , ինչպես ո՛չ ոք դեռ չի հարցրել - ու՞ր ենք գնում : Մեզ համար տեղ կա՞ պատմության մեջ ... Գիտե՞ մեկը , որ եթե դադարենք գոյություն ունենալուց՝ տիեզերաշենքի մեջ մի հատիկ հյուլե՛ իսկ պիտի չշարժվի : Գարեգին Նժդեհ Համառոտ պատմութիւն 1938 թ . ապրիլին , Սոֆիայում սկսեց հրատարակվել «Տարոնի Արծիվ» ամսաթերթը , որի խմբագիրն էր Հայկ Ասատրյանը : Ամսաթերթի հրատարակիչն էր Տարոն - Տուրուբերան հայրենակցական միությունը : Այս ամսագրով էլ հենց դրվեց Տարոնական շարժման սկիզբը : Մինչ այդ , 1937 թ . - ից , Սոֆիայում հրատարակվող « Ռազմիկ » թերթի էջերում Գ . Նժդեհը , Հ. Ասատրյանն ու Ն . Աստվածատուրյանը առանձին հրապարակումներ էին լույս ընծայել Տարոնականության վերաբերյալ : Այս երեք գործիչների նախաձեռնությամբ էլ ստեղծվեց Տարոնական շարժումը : Շարժման հենարանը հանդիսացավ Տարոն - Տուրուբերան հայրենակցական միությունը , որն արդեն հանդիսանում էր Ցեղակրոն շարժման ամուր հենարաններից մեկը : | |
 Հայ իրականության մեջ տարածված և արմատավորված է մի մոլորություն . յուրաքանչյուր երևույթ՝ լինի դա գաղափարախոսական ոլորտի , պատմական բնույթի , մշակութային, քաղաքական թե կենցաղավարման , անպայման դիտարկվում է եվրոպական , ռուսական կամ ընդհանրապես համաշխարհային « իզմ » - երի համատեքստում : Այս « իզմ » - երի շահարկումից թերևս առավելագույնս է տուժել ազգայնական միտքն ընդհանրապես , և մասնավորապես՝ հայ ազգայնական գաղափարաբանությունը : Այն գնահատվում է ռուսական , եվրոպական չափանիշներով ու ըմբռնումներով ՝ որպես շովինիստների , ռասիստների լյումպեն խավերի վրա հենված մի շարժում : Սա , իհարկե հետևանք է տգիտության , դիտավորյալ չարամտության ու ոչ օբյեկտիվ մոտեցումների : Մինչև օրս էլ մեր քաղաքական այրերն ու ուսումնասիրողները , գրեթե առանց բացառությունների , անտեսում ու խեղաթյուրում են Հայ Ազգայնականության պատմությունը , գաղափարաբանությունն ու այն ներկայացրած անհատների հզոր իմացականությունը : Վիճակն է՛լ ավելի տխուր է այն առումով , որ շատ հաճախ , օտարածին նենգափոխողների ջրաղացին ջուր լցնում և իրենց անգրագետ խոսքով ու խղճուկ վարքագծով Հայ Ազգայնականության անունն են վարկաբեկում իրենք իրենց ազգայնական հորջորջող շատ հա՛յ գործիչներ : Ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ , որ այսօրվա հայ ազգայնական դաշտը լցնում են ազգայնականությունը շահարկողներն ու օտար ազգայնականներին կապկողները : Ահա սրանց ջանքերի շնորհի՛վ է , որ արհեստավարժի անուն հանած յուրաքանչյուր գրչակ ու քաղաքագետ ազգայնականությունը կարող է որակել , որպես « ուղեղի մարազմ »:
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 1031 |
Հեղինակ: Գևորգ Հովհաննիսյան |
Ավելացրել է: ANI |
Ամսաթիվ: 18-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |
 Ո՞ՐՆ Է ՄԵՐ ԽՆԴԻՐԸ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑԻ ԼՈՒԾՄԱ՞Ն, ԹԵ՞ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ՃԱՆԱՉՄԱՆ ՀԵՏԱՊՆԴՈՒՄԸ Այս վերնագիրը կարող է հռետորական հնչել, մինչդեռ, իրականում, այս հարցը լրջագույն խնդիր է եվ ուղղակիորեն առնչվում է հայոց ազգային գաղափարախոսության եվ ՀՀ պետական ու հայոց ազգային անվտանգության հետ: Ամենուրեք շեփորվում է այն փաստը, որ ՀՀ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը իր առաջին պաշտոնավարության առաջին իսկ օրերից ՀՀ արտաքին քաղաքականության գործառույթների մեջ էր ընդգրկել Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցը:
Հայրենասիրություն |
Դիտումներ: 2187 |
Հեղինակ: Գևորգ Յազըճյան |
Ավելացրել է: ՄՀԷՐ |
Ամսաթիվ: 13-Ապրլ-2011
| Մեկնաբանություններ (0)
| |